Labud
Biodiverzitet je sveukupna raznolikost oblika i funkcija biljnog i životinjskog sveta, između vrsta, unutar različitih vrsta i ekosistema. U cilju harmoničnog saživota čoveka i prirode, potrebno je da se očuva i održivo koristi biodiverzitet.
Zaštita biodiverziteta podrazumeva očuvanje i obnavljanje narušenih ekosistema, prirodnih staništa i svih vrsta flore i faune.
Održivo korišćenje predstavlja racionalno korišćenje prirodnih dobara, koje ne prouzrokuje degradiranje biodiverziteta, i održavanje onog stepena potencijala biodiverziteta, koji odgovara potrebama sadašnjih i budućih generacija.
Genetički diverzitet podrazumeva raznolikost živih vrsta na planeti i genetičku informaciju o svim vrstama živih bića, koje se odlikuju specifičnim, jedinstvenim genetskim kombinacijama.
Specijski diverzitet predstavlja ukupan broj organskih vrsta u svim ekosistema na planeti od nastanka života.
Ekosistemski diverzitet označava ukupnu raznovrsnost staništa i biocenoza i ekoloških procesa u biosferi.
Dosadašnja iskustva u zaštiti biodiverziteta su pokazala da bez odgovarajuće zaštite staništa nema adekvatne zaštite biodiverziteta na specijskom i genetičkom nivou. Stoga savremeni koncepti u zaštiti bidoiverziteta izdvajaju stanište kao osnovnu jedinicu zaštite.
Stanište je zajednica biljaka, životinja i drugih članova biocenoze, koja zajedno sa abiotičkim faktorima (zemljište, klima, količina i kvalitet vode i dr.) predstavlja jedinstvenu funkcionalnu celinu.
Osnovni međunarodni dokumenti koji definišu fundamentalne elemente u zaštiti staništa su:
- Bernska konvencija – Council of Europe, Bern, 1972.;
- Konvencija o biodiverzitetu – CBD, – UNCED, Rio de Janeiro , 1992.;
- Habitat direktiva – EU Habitats Directive 92/43/EEC.
Autor: MPG71
agroekonomija 